قصه عشق

در روزگارهای قدیم جزیره ای دور افتاده بود که همه احساسات در آن زندگی می کردند: شادی، غم، دانش عشق و باقی احساسات . روزی به همه آنها اعلام شد که جزیره در حال غرق شدن است. بنابراین هر یک شروع به تعمیر قایقهایشان کردند. اما عشق تصمیم گرفت که تا لحظه آخر در جزیره بماند. زمانیکه دیگر چیزس از جزیره روی آب نمانده بود عشق تصمیم گرفت تا برای نجات خود از دیگران کمک بخواهد. در همین زمان او از ثروت با کشتی یا شکوهش در حال گذشتن از آنجا بود کمک خواست. "ثروت، مرا هم با خود می بری؟" ثروت جواب داد: "نه نمی توانم. مفدار زیادی طلا و نقره در این قایق هست. من هیچ جایی برای تو ندارم." عشق تصمیم گرفت که از غرور که با قایقی زیبا در حال رد شدن از جزیره بود کمک بخواهد. "غرور لطفاً به من کمک کن." "نمی توانم عشق. تو خیس شدهای و ممکن است قایقم را خراب کنی." پس عشق از غم که در همان نزدیکی بود درخواست کمک کرد. "غم لطفاً مرا با خود ببر." "آه عشق. آنقدر ناراحتم که دلم می خواهد تنها باشم." شادی هم از کنار عشق گذشت اما آنچنان غدق در خوشحالی بود که اصلاً متوجه عشق نشد. ناگهان صدایی شنید: " بیا اینجا عشق. من تو را با خود می برم." صدای یک بزرگتر بود. عشق آنقدر خوشحال شد که حتی فراموش کرد اسم ناجی خود را بپرسد. هنگامیکه به خشکی رسیدند ناجی به راه خود رفت. عشق که تازه متوجه شده بود که چقدر به ناجی خود مدیون است از دانش که او هم از عشق بزرگتر بود پرسید: " چه کسی به من کمک کرد؟" دانش جواب داد: "او زمان بود." "زمان؟ اما چرا به من کمک کرد؟" دانش لبخندی زد و با دانایی جواب داد که: "چون تنها زمان بزرگی عشق را درک می کند."   

تصویر در ادامه ی مطلب

ایمان دارم

من اگر روح پریشان دارم

من اگر غصه هزاران دارم

گله از بازی دوران دارم

دل گریان،لب خندان دارم

به تو و عشق تو ایمان دارم

در غمستان نفسگیر، اگر

نفسم میگیرد

آرزو در دل من

متولد نشده، می میرد

یا اگر دست زمان درازای هر نفس

جان مرا میگیرد

دل گریان، لب خندان دارم

به تو و عشق تو ایمان دارم

من اگر پشت خودم پنهانم

من اگر خسته ترین انسانم

به وفای همه بی ایمانم

دل گریان، لب خندان دارم

به تو و عشق تو ایمان دارم

تو به من خندیدی

تو به من خندیدی  

 و نمی دانستی  

 من به چه دلهره از باغچه ی همسایه  

                                             سیب را دزدیدم 

باغبان از پی من تند دوید   

سیب را دست تو دید  

 غضب آلوده به من کرد نگاه  

 و تو رفتی هنوز  

 سالها هست که در گوش  من آرام آرام  

 خش خش گام تو تکرار کنان  

                                            می دهد آزارم  

و من اندیشه کنان  

 غرق این پندارم  

 که چرا  

 خانه ی کوچک ما  

                                سیب نداشت 

                        

مادر یعنی فرشته خوشبختی

   روز مادر  مبارک            

مادر

تو را چه بنامم ای مادر

                   تندیس عشق، گنجینه ی مهر، مظهر محبت؟!

ای عروس آفرینش، ای که از گیسوانت عصمت، از دیدگانت مهر،

      از مژدگانت نور، از دستانت کرامت، از لبهایت سخن عشق

                                      فرو می بارد

به تبسم،

                   به تکلم،

                                      به خوشی

به نگاه خویش

 به هر سوی کاشانه عطر و نور می پاشی.

                   جان فدای پیامبرم که فرمود:

                             "بهشت زیر پای مادران است"

          آری بهشت زیر پای توست،

                             ای مادر،

                               ای قامت بلند فداکار

                                                دوستت دارم

تولد مادر خوبیها مبارک

ولنتاین مبارک

به نام تو به یاد تو برای تو... 

تقدیم می کنم به تمامی عاشقان وفا و دوستی                                         
تقدیم به چشم هایی که در راه ماندند و دل هایی که آنها را راندند
تقدیم به اشک هایی که غرورشان شکست و عهدهایی که کسی آنها را نبست.

 

                              ... بیا به زیبایی گل سرخ به عطر یاس به لحظه ی پاک تولد به پاکی طلوع

                                           به غم انگیزی غروب به عروس فصل ها یعنی پاییز (زمستون)

                                           ماهی قرمز و به همه ی زیبایی ها و نشانه های ایمان

                                                      به سبزی جنگل به وسعت دل به استواری کوه به قطره ها ی

                                               شبنم به آیه های باران به لحظه ی زیبای وصال به پولکهای

                                                                   به هم وفا دار باشیم ...