تو به من خندیدی

تو به من خندیدی  

 و نمی دانستی  

 من به چه دلهره از باغچه ی همسایه  

                                             سیب را دزدیدم 

باغبان از پی من تند دوید   

سیب را دست تو دید  

 غضب آلوده به من کرد نگاه  

 و تو رفتی هنوز  

 سالها هست که در گوش  من آرام آرام  

 خش خش گام تو تکرار کنان  

                                            می دهد آزارم  

و من اندیشه کنان  

 غرق این پندارم  

 که چرا  

 خانه ی کوچک ما  

                                سیب نداشت