معجزه خاتم حرا، لحظه های شکوهمندی را به تماشا نشسته است. آسمان به فرش نزدیک شده است تا اوج روح فرشیان را با مقیاسهای آسمانی بسنجد و ناتوان است و «اقرا بسم ربک...» زمین را میلرزاند. محمّد صلیاللهعلیهوآله اینک تنها امین زمینیها نیست؛ او امین آسمانیان شده است. او امین خداوند است و اینبار، امانت، آیههای روشن وحی است و صاحبان امانت، آن سوی حرا. و محمّد باید از کوه سرازیر شود و به سمت آنان بشتابد. باید آنها را نیز در این معجزه سهیم کند. او «رحمة للعالمین» است. امین خدا از کوه پایین می آید و خداوند، از جلوه ذات خود بر روی زمین، میبالد به فرشتگان و از پنجرههای آسمان، عرشیان، سرک میکشند تا بار رسالت را بر روی دوش خیرالمرسلین ببیند. و امین خدا با گامهای استوار، به سمت خانه در حرکت است . عطر آیههای روشن آسمان بر لبانش جاری است. قلبش از معارف آسمان و زمین آکنده است. روحش از پلههای آسمان بالا رفته است و درجههای روشن نور را بی پروا از زیر گامهایش میگذراند. عظمت انسان مشهود است بر اهل آسمان و زمین. روشنی، تازه تولد یافته است در کوچه پس کوچه های داغ مکّه و آیهها از زبان انسان، آهنگ دیگری دارد؛ آهنگ عبودیت، آهنگِ «وحده لا اله الا هو»، «قولو لا اله الا الله تفلحوا». و گویی زمین است که مبعوث شده است و بار آسمان اینک بر دوش زمین است. زمین، استوار، آسمان را بر دوش دارد. زمین، مرکز ثقل آفرینش است و محمّد صلی الله علیه و آله ، معجزه خاتم. أللّهُمّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ. عید مبعث بر همگان مبارک. |